We gaan ons schoolgebouw verlaten, maar de herinneringen aan het gebouw nemen we graag mee. Daarom hebben we dichter Wessel Klootwijk gevraagd om met de input van onze leerlingen een gedicht te schrijven. 
Wessel geeft aan iedere klas een workshop waarin hij herinneringen ophaalt met de leerlingen “Wat is een herinnering in deze school waarbij je iets overwonnen hebt?” en “wat is je favoriete plek in dit gebouw?” Hij vraagt de leerlingen deze plek te omschrijven met alle zintuigen. Zo haalt hij op hoe de leerlingen het schoolgebouw ervaren en vanuit die input schreef hij voor ons onderstaand gedicht.

AFSCHEID VOOR EEN NIEUWE TIJD 

 Ook al gaat de Dordtsestraatweg 

onze herinnering blijft in kleur 

waar gesloopt wordt groeien bloemen 

tot een Palmentuin vol geur 

van tosti’s en het kooklokaal 

een schildering die naar vrijheid smaakt 

het bankje bij de bomen 

waar eerste vrienden zijn gemaakt

 

vriendschap werd bedreven 

lachend pratend eten delend 

werd geschiedenis geschreven
 

over het schoolplein met vriendinnen 

de leukste TikToks 

en de gymzaal waar ik leerde 

hoe ik tegen moeilijkheden boks

 

op het veldje met al mijn sterren  

gooide ik ballen door de gaten 

met Kobe, George en Michael  

ik liet mijn Jordans praten 

een driepunter wierp ik  

in een keer door de ring  

dat voelde als dat vak  

waarvoor ik een tien ontving
 

het licht gaat steeds weer branden  

wanneer ik terugdenk aan kamp 

wanneer ik stiekem iemand plaagde  

en liep tegen de lamp

 

de tijd was mooi, warm en ruikt naar lavendel 

net als het basketbalplein 

en het gesprek van laatst met die ene docente 

daar voel ik me fijn
 

of bij de docent die toch best wel  

coole lessen maakt  

of de mentor die zo vaak  

de juiste snaren raakt

 

in sommige minuten leerde ik meer  

dan mijn hele leven bij elkaar 

we zijn dan wel verschillend 

verbinding zit al in ’n klein gebaar 
 

zoals de stap om eindelijk 

iemand eens aan te spreken 

omdat we ondanks ons verschil  

toch best op elkaar leken

 

zo stapte ik in de aula op iemand af  

die verder niemand zag  

leerde ik haar kennen  

en dat maakt nog steeds mijn dag
 

vroeger zag ik op tegen 

naar school toe te gaan 

maar sinds ik hem hier vond  

durf ik alles aan

 

ook grote veranderingen zoals een nieuw gebouw  

dit zijn mede kansen waarin ik ’n nieuwe toekomst bouw 

aan mooie dingen komt ook ooit een eind  

maar geeft een nieuw begin en dat houdt me overeind
 

helaas zijn mijn mooiste plekken straks dan weggehaald  

de vrienden zijn blijvend en prestaties behaald 

ik geniet ik op de bank van dat ik niet ben blijven zitten 

en vroeg of laat het zelfvertrouwen ging bezitten

 

om morgen vorm te geven  

nieuwe herinneringen maak 

de mooie momenten op de Recon 

daaraan denk ik nog vaak
 

voor de uitgang denk ik 

weer een dag achter de rug 

dus met volle kracht naar morgen  

en denk dan nog eens terug

 

want al worden wij ooit verweven  

tot geschiedenis 

ook zijn wij de toekomst  

de toekomst die er is
 

Leerlingen van de Recon samen met Wessel Klootwijk